Tijdens de behandeling kreeg ik last van tintelingen en dove plekjes op mijn voet. Mijn tenen werden zelfs zwart. In maart 2016 werd ik toch geopereerd aan mijn enkel omdat een en ander niet goed zat. Daarna werden de klachten bovenop mijn voet nog erger. Via de St. Maartenskliniek in Nijmegen kwam ik in maart 2017 uiteindelijk terecht in de kliniek van locatie Leijpark. Hier ging ik revalideren en het chronische pijnprogramma volgen omdat ik posttraumatische dystrofie had.

Revalideren

Revalideren is hard werken. 24 uur per dag was ik ermee bezig. Ondertussen had ik veel steun aan andere revalidanten. We waren echt lotgenoten, gaven elkaar tips en konden veel delen. Daarnaast had ik superveel steun aan de behandelaren. Ze stimuleerden me om vooral te doen wat ik leuk vond. En dat was zwemmen. Hele dagen lag ik in het zwembad. Dat heeft me erg geholpen want hierdoor ging ik lichamelijk snel vooruit. 

Samenwerken

Wat was het fijn dat er goed werd samengewerkt in het team. Dat merkte ik aan alles. Ik ga makkelijk over mijn grenzen en moet dus hier en daar worden afgeremd. Alle disciplines - ergotherapeut, fysiotherapeut, bewegingsagoog etc. - waren op de hoogte en speelden hierop in. Ik hoefde niets tweemaal te zeggen.

Nu verder

Tussen de therapieën door heb ik ook nog hard gestudeerd en haalde ik afgelopen zomer mijn VWO-diploma. Het klinische chronische pijnprogramma is afgerond en ik revalideer nog even poliklinisch verder op Leijpark. Ondertussen gaat het stukken beter met me. Ik kwam Leijpark binnen in een rolstoel met zware beenspasmes, een blauwe voet en heel veel pijn. Nu kan ik weer gewoon lopen en de spasmes zijn weg. Pijn heb ik nog wel maar veel minder. En dr. Becks begeleidt mij heel goed. Tijdens ieder gesprek vraagt ze waar mijn behoefte ligt en hoe ik het vind. Zij verdiept zich in mijn situatie en houdt de grote lijnen in de gaten.

Het komende jaar heb ik een tussenjaar en ga ik mijn rijbewijs halen. Daarna ga ik waarschijnlijk studeren. Wie weet … misschien wel een medische studie.