Lees hieronder de terugblik van Anne Boidin, Bewegingsagoog bij Libra. 

Dit jaar gingen we het avontuur aan met een relatief jonge (of jong van geest 😉) groep! Samen met Luuk, Lynn, Kees, Damian en Dino begonnen we de trainingsperiode en trainden we wekelijks elke maandag op onze locatie Blixembosch. Deze trainingen bestonden vooral uit krachttraining, high-intensity trainingen en teambuilding. Daarnaast moesten de bikers 2 à 3 keer per week zelfstandig duur- en intervaltrainingen op de handbike uitvoeren. In de voorbereidingen werden de bikers gecoacht door hun eigen buddy (Christian, Jaimy, Marga, Yorick en Anne) en waren Mark en Wim druk bezig met alle aanpassingen die de bikers nodig hadden op hun handbikes. Als laatste organiseerden wij als begeleiding meerdere workshops en buitentrainingen, zoals voeding en sporten, leren schakelen en handbiken, sponsoring en heuveltrainingen in Limburg en de Posbank.

Kortom, een flinke voorbereiding, maar dat is ook niet gek als je na 6 maanden trainen de Kaunertal Gletscher in Oostenrijk van 20 km en 800 hoogtemeters gaat beklimmen met een handbike!

23 juni was het dan zover. Aankomst in het mooie Kaunertal waarbij de reacties van iedere biker wel hetzelfde waren: "Wat zijn die bergen hier hoog!" We begonnen de week op maandag met een workshop, georganiseerd door Uniek Sporten en Move Forward with Hollister, waarbij de bikers tips kregen van Olympisch wielrenner Mitch Valize, die zijn carrière startte bij de HandbikeBattle! Hier ervaarden de bikers voor het eerst hoe steil de berg daadwerkelijk is en welke tactiek en techniek voor hen het beste zou gaan werken.

Op dinsdag stond de laatste training van de Libra Bikers op het programma, waar nog oud-Libra Bikers bij aansloten die onze bikers met hun ervaren tips het laatste beetje vertrouwen konden geven voor de battledag!

Woensdag stond in het teken van rust, althans voor de handbikers. Want de begeleiders waren druk in de weer met alle voorbereidingen voor de donderdag. In de ochtend nog de laatste info en tactiek doorspreken met de buddy's, daarna onze bocht versieren met alle spandoeken van familie en vrienden, boodschappen halen en een tranen trekkende, hard onder de riem stekende laatste peptalkvideo maken met succeswensen van vrienden en familie.

Donderdag: HandbikeBattle-dag! Om 9.00 uur stonden alle deelnemers klaar aan de start. Voor sommigen een sportieve uitdaging, voor anderen en misschien wel de meesten, een ervaring om nooit meer te vergeten. Een ervaring die ervoor zorgt dat ze alle fysieke en/of mentale uitdagingen die ze in hun leven zijn tegengekomen, onderaan de berg kunnen achterlaten. Een prestatie die ze alle vijf helemaal zelf en op eigen kracht hebben volbracht! De beklimming was lang en zwaar en zeker niet zonder tegenslagen, maar had ook hele mooie momenten.

Damian, de meest vrolijke, optimistische persoon die je in je team kan wensen, een echte teamplayer! Hij begon fanatiek maar kreeg last van zijn pols/onderarm de eerste 5 km. Maar door wat rek- en strekoefeningen, pauzes op het juiste moment en een flinke dosis doorzettingsvermogen kon hij zich hierover heen zetten en heeft hij vanaf het vee-rooster tot de finish lekker kunnen doorrammen, zowel op de handbike als op de drum 'n bass beats die via buddy Anne haar rugzak klonken. (Eindtijd 3 uur 26 min)

Dino, onze paralympisch topsporter in wording, niet met handbiken maar met zitvolleybal! Het was een drukke voorbereiding voor hem waarbij hij handbiketrainingen en volleybaltrainingen moest combineren. En dat combineren hield stand tot het einde, want na de HandbikeBattle moest hij direct die avond doorrijden naar Slovenië om vanaf vrijdag deel te nemen aan de Silver Nations League om kans te maken op de Paralympische Spelen in 2028! Maar gelukkig hield Dino niet in op de berg en zat hij 100% gefocust in de handbike met knallende rockmuziek in de oren, alle aanmoedigingen negerend langs de kant want "Ik laat me niet opnaaien". Al was er gelukkig wel nog tijd om de koeien te aaien onderweg. Zich niet laten opnaaien lukte tot bijna het einde want ja, als Olympisch kampioen Mitch Valize naast je komt fietsen dan kan je niet meer stoppen en moet je toch een eindsprint naar de finish maken! (Eindtijd 3 uur 54 minuten)

Kees was na de laatste training op dinsdag wat vertrouwen verloren. Hier was hij te snel begonnen en kwam zichzelf tegen onderweg. Maar onze Kees heeft levenservaring genoeg om te weten dat je van ervaringen kan leren! En dat deed hij, want met nu op tijd pauzes nemen en een rustiger tempo wist Kees hetzelfde stuk als bij de training meteen sneller te beklimmen en had daarna voldoende energie en meer zelfvertrouwen over om de rest van de berg op te knallen! (Eindtijd 4 uur en 14 minuten)

Luuk, de rookie van het jaar. Want deze prijs heeft hij mogen binnenslepen! De meeste voorbereidingen heeft hij op de Tacx binnen gedaan ondanks het goede fietsweer buiten, soms wel 3 tot 4 uur. Dit kwam doordat we gaandeweg steeds meer aanpassingen op de handbike moesten maken; handrem werd een hoofdrem, schakelsysteem met de handen moest elektronisch met de kin bediend gaan worden. En hij was continu afhankelijk van een buddy i.v.m. zijn visus die 15% is. Samen met buddy Jaimy heeft Luuk er een feestje van gemaakt op weg naar de top. Met af en toe wat angstmomenten, met name bij de laatste gevreesde haarspeldbochten, wist Jaimy hem gerust te stellen en haalde hij zelfs nog menig handbiker in! "Eigenlijk waren die haarspeldbochten nog het leukst!" Met een flink onthaal en gejuich kwam Luuk over de finish! (Eindtijd 6 uur 4 minuten)

Lynn, als je aan doorzettingsvermogen denkt dan kan je alleen maar aan Lynn denken. Naast haar studentenleven en rolstoelbasketbaltrainingen, ging Lynn met ons ook dit avontuur aan. Iedere week 100% focus tijdens de trainingen en dit was ook terug te zien op de battledag. Muziekoordjes in, steady tempo, op tijd pauzes inlassen, buddy Christian die vooral zijn mond moest houden (wat misschien nog de grootste uitdaging van de week was 😉) en op het einde wat hulp krijgen van een beademingsballon. Niks hield Lynn tegen om op eigen kracht boven aan de top te komen. Zelfs toen bleek dat ze misschien te laat bij de laatste doorkomsttijd aankwam, was er maar één tactiek mogelijk. Keihard doorfietsen en niemand de kans geven om andere opties te bespreken met haar! En zelfs met een glimlach fietste Lynn de laatste meters zelf over de finish met het grootste onthaal wat je je kan voorstellen! (Eindtijd 6 uur 39 minuten)

Op vrijdag was het de prijsuitreiking en groot feest! Als team eindigden de Libra Bikers 7de van alle deelnemende revalidatiecentra. Maar de mooiste prijs is onbetaalbaar en is natuurlijk het eigen avontuur en de overwinningen die gemaakt zijn tijdens deze HandbikeBattle! Want vergis je niet, de HandbikeBattle is niet enkel en alleen een sportieve uitdaging maar kan ieders leven verrijken en veranderen! Onze deelnemers doen nieuwe ervaringen op op het gebied van trainen, gezonde leefstijl en zelfredzaamheid. Daarnaast zie je ontelbaar veel manieren om je heen van hoe anderen omgaan met hun beperking op allerlei vlakken. En worden er vriendschappen gemaakt voor het leven!

Wij zijn weer ontzettend trots op onze Libra Bikers van 2024!