Het was niet te harden. De nacht erop hetzelfde in mijn linkerschouder. Huilen van de pijn. De huisarts schreef pijnstilling voor.

Toch ben ik op vakantie gegaan. Boven op een berg op mijn snowboard had ik opeens geen kracht meer in mijn benen en enorme pijn. Na telefonisch overleg met mijn huisarts ben ik samen met 6 vrienden de volgende dag terug naar Nederland en naar het ziekenhuis gegaan. Daar constateerde ze het Guillain Barré syndroom (GBS).

Wat is GBS?

Het Guillain-Barré syndroom is een aandoening van de zenuwen buiten het centrale zenuwstelsel: de motorische zenuwen die vanuit het ruggenmerg naar de spieren lopen en de gevoelszenuwen die van de huid, gewrichten en spieren naar het ruggenmerg gaan. Het kan onder andere ontstaan na een griep of verkoudheid. Kijk voor meer informatie op www.spierziekten.nl

Ziekenhuis

Ik heb 5 weken in het ziekenhuis gelegen waarvan 2 weken op de intensive care omdat ik ook hartritmestoornissen kreeg. Toen ik uit het ziekenhuis kwam kon ik bijna niets meer behalve een paar stappen zetten achter een rollator. Mijn revalidatie kon beginnen …

Revalidatie

De onzekerheid in dit hele proces vond ik het ergste. Als je op de bodem van de put zit weet je niet of je ooit weer het daglicht gaat zien. Maar stukje bij beetje kwam mijn kracht weer terug. Dat gaf mij positieve energie. Ik bleef hard werken aan mijn fysieke kracht en hoopte op nog meer resultaat. In de eerste 3 jaar kan het lichaam zich namelijk nog herstellen. Daarna niet meer. Al snel kon ik weer fietsen op een elektrische fiets. Waarschijnlijk omdat ik van tevoren zo’n goede conditie had, ging ik snel vooruit. Opeens was ik op sportief gebied de beste van de groep. Na 2 maanden ben ik ook weer gestart met werken (een paar uur per week). Mijn werkgever heeft mij daarbij ook heel goed begeleid. In totaal ben ik

6 maanden bij Libra onder behandeling geweest.

De ondersteuning

Ik ben echt vol lof over alle mensen die mij hebben ondersteund bij dit proces. Mensen van het Anna-ziekenhuis en van Libra R&A. De verschillende disciplines zoals fysiotherapie, ergotherapie, zwemmen en logopedie vulden elkaar allemaal perfect aan. De therapeuten kijken naar je mogelijkheden en als je een dip hebt, helpen ze je er weer doorheen.

Bij twijfel … doen!

Het hele proces heeft mij wel meer aan het denken gezet. En in het revalidatiecentrum heb ik veel gezien en gesproken met andere revalidanten.

Het leven kan raar lopen en het kan zomaar anders worden, van het ene op het andere moment. Ik mag mijn handen dicht knijpen dat het voor mij zo goed heeft uitgepakt.

Als ik nu twijfel of ik iets wel of niet zal doen, dan zet ik die twijfel snel opzij. Het is een cliché maar ik heb een ander stuk van het leven ontdekt. Er is meer dan druk, druk, druk. Misschien ga ik ook nog wel eens wat minder werken …