Het bovenbeen vervelend gebroken. Een operatie in het ziekenhuis. Op 12 april bij Libra binnengekomen. Goed revalideren, veel therapieën zijn de waan van elke dag. De omgeving is heftig. Je leert allerlei mensen kennen met en zonder NAH letsel, die net als mijzelf hier aan het revalideren zijn. Een wereld die opengaat en pas bestaat, wanneer je hier terechtkomt....

Nu zie ik allemaal mensen, die ook slechte seconden hebben gekend. Maar binnen hun kunnen er alles uithalen, net als ik. Elke dag staat in het teken van herstel en daarbij kom je jezelf tegen en werk je aan lichaam en geest om er sterker uit te komen.

Emoties gaan alle kanten op en zijn niet altijd onder controle. Mijn respect voor iedereen hier om mij heen is groot. Er komt een moment om weer naar huis te gaan en daar werk ik elke dag naartoe. Dan begint de tweede fase van de revalidatie vanuit thuis... en dagbehandeling in het revalidatiecentrum.

12 december 2023

Ik ben acht maanden verder en heb vorige week afscheid genomen van Libra (Leijpark). Wat een rollercoaster is het de afgelopen acht maanden geweest. Ik kwam binnen met een gebroken bovenbeen, maar ga letterlijk verrijkt naar buiten en ga door met mijn proces.

Vriendschappen zijn gesloten, deze zijn meteen intens, doordat je elkaar leert kennen op een zeer kwetsbaar moment en gesprekken gaan niet over het weer zal ik maar zeggen. Het maakt ook niet uit of iemand een been mist, in een rolstoel zit of een hersenaandoening heeft. Iedereen is mens en zit, met zijn eigen verhaal, in hetzelfde schuitje. Hier kan de buitenwereld nog veel van leren. Humor is belangrijk om de bittere werkelijkheid te kunnen trotseren.

Iedereen (verzorgers, mensen van de voeding, de diëtiste, de maatschappelijk werker en alle therapeuten met hun eigen discipline) heeft zijn rol binnen het grote geheel. De revalidant en zijn/haar proces staat centraal. Het is de samenwerking en goede communicatie die voor mij erg prettig is geweest. Wanneer het minder ging (en later in het proces beter), wisten ze dat binnen Libra en werd daar op geacteerd.

Er was tijd voor je emoties, verhaal, wat nodig is voor het herstelproces. Dit heeft me enorm geholpen. Ik voelde me veilig, binnen een warme en begripvolle, lieve omgeving, waar ik mezelf mocht zijn in al mijn facetten…