Op haar vierde kreeg ze voor het eerst hoorapparaten. Ze weet nog heel goed wat het eerste nieuwe geluid was wat ze ermee hoorde. Het was het geluid van de wind. Hoe aangrijpend is dat.

De basisschool ging goed

Milou: “Inmiddels heb ik niet meer in de gaten dat ik hoorapparaten draag. Ik ben er helemaal aan gewend en weet niet beter. Op de basisschool had ik weinig last van mijn slechthorendheid. Ik werkte met solo-apparatuur (dat helpt bij groepsgesprekken), en ik zat in een kleine groep waar alle kinderen gewend waren aan mijn gehoorprobleem. Natuurlijk waren er wel eens wat akkefietjes maar niets dramatisch.”

De middelbare school gaf problemen

Milou: “Dat veranderde toen ik naar de middelbare school ging. Het was rumoerig op de gangen en ik zat in een klas met 31 kinderen. Hoe moest ik hiermee omgaan was de grote vraag.

Gelukkig mocht ik naar een kleinere klas. In de pauze ga ik nu met mijn vriendinnen naar buiten, dan hoor ik ze beter. Ondertussen heb ik wel een beetje mijn draai gevonden. Maar er zullen zich altijd lastige dingen blijven voordoen zoals bijvoorbeeld luistertoetsen in een vreemde taal en groepsgesprekken.”

Ik ben niet de enige met dit probleem

Milou: “Ik heb intussen andere slechthorende mensen leren kennen bij de organisatie Sh-Jong (Shjong.nl). Dit is een organisatie speciaal voor slechthorenden tussen de 12 en 30 jaar. Het is daar altijd beregezellig. Iedereen maakt ongeveer dezelfde situaties mee en daardoor begrijp je elkaar goed.”

Altijd een lijntje met Libra Audiologie

Milou: “Ik ga elk jaar op controle bij Libra Audiologie. Buiten de saaie testjes (ja dat zijn ze), is het altijd gezellig en bekijken ze goed wat ik nodig heb. Met mijn Libra-maatschappelijk werker heb ik een heel goed contact. Zij denkt echt met ons mee, want slechthorend zijn is niet gemakkelijk.  

Maar met een beetje hulp van deze en gene, kan ik heel goed door het leven!