Als verpleegkundige in de revalidatie breng ik veel tijd door met de revalidant en zijn familie. Hierdoor heb ik goed contact met de mensen. Ik leer ze echt kennen en dat geeft mij veel voldoening. Contact met de familie is echt onontbeerlijk. Ikzelf weet namelijk niet of het gedrag of de emotionaliteit van een revalidant met NAH (=Niet-Aangeboren-Hersenletsel) veranderd is. Deze informatie kan de familie wel geven. 

Voorbeeld
Zo had ik bijvoorbeeld een revalidant, die alleen maar hele korte antwoorden gaf. Ja, nee en ok, veel meer kwam er niet uit. Mijnheer had een hersenletsel opgelopen en dan kan het zijn dat hij kampt met woord-vindings-problemen. Zijn vrouw gaf echter aan dat hij altijd al zo geweest was. Hij zei niet meer dan noodzakelijk. Dat was voor hem normaal. 

Positieve sfeer
Waar ik vooral van geniet is de positieve sfeer in deze zorginstelling. Dat komt omdat revalidanten vooruit willen. Hun lichamelijke situatie is stabiel en ze willen stappen zetten, grote of kleine, op hun eigen manier, in hun eigen tempo. En ik mag dat begeleiden en train de mensen om zoveel mogelijk zelf te doen.  

Niet meer naar huis
Natuurlijk zijn er ook mensen die niet meer naar huis kunnen en naar een verpleeghuis gaan. Voor sommige mensen is dit echt pijnlijk, terwijl er ook alleenstaande mensen zijn die dit prima vinden. Thuis zouden ze helemaal alleen zijn en er zou niemand voor hen zorgen.

Jong team
Ik ben heel blij met mijn team. Het is een jong team, we kunnen het goed met elkaar vinden en het klikt. We steunen elkaar in moeilijke situaties en we kunnen ook echt veel plezier maken. Dat is toch heerlijk. 

Ontwikkelen
Na drie jaar begin ik binnen Libra meer om me heen te kijken. Ik interesseer me ook voor andere belangrijke voorwaarden, buiten de directe zorg. Zo speel ik een rol als ‘key-user’ bij het ontwikkelen van een Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) en ga ik aan de slag met klachten uit de wandelgang.

Verder neem ik deel aan de expertgroepen MS (Multiple Sclerose) en dwarslaesie waarin we éénlijnige behandelprogramma’s ontwikkelen en vind ik het heerlijk om studenten te begeleiden. Kortom: er zijn nog genoeg ontwikkelingsmogelijkheden de komende tijd, dus voorlopig is Libra nog niet van me af.

Nieke staat ook in de uitgave van maart 2018 van het magazine Zorg anno nu