"Een gewoon gesprek kan ik niet goed (meer) volgen en in de loop van de tijd is mijn gehoor verder achteruit gegaan. Toch heb ik mijn hele leven 'normaal' meegedaan. Zonder hoortoestel, alsof ik goedhorend was. Eerst de basisschool en VWO, daarna HBO Communicatie met diverse buitenlandse talen. Al die tijd heb ik op mijn tenen gelopen en een tweede natuur ontwikkeld om mijn omgeving aan te voelen. Mijn zintuigen stonden continu op scherp om maar zoveel mogelijk informatie op te vangen."

Wat veranderde in de loop van de tijd?

"De gedachte aan hoortoestellen heb ik altijd weggedrukt: ik wilde er niet aan. Ze zijn zichtbaar en ik was bang te worden beoordeeld op mijn handicap. Op verwijzing van de KNO-arts kwam ik in 2009 toch bij een audiciën van Beter Horen terecht. Ik was 32 jaar en zwanger van mijn eerste kindje en dacht: 'ik moet straks mijn kind goed kunnen horen'. Dat hielp me de drempel over. De hoortoestellen werden aangemeten maar bleken helaas niet zo’n succes. Ik kon ze niet verdragen in mijn gehoorgang. Bovendien gaven ze weinig resultaat."

Hoe kwam je bij Libra R&A terecht?

"Uiteindelijk gaf Beter Horen aan het niet meer te weten. Zij verwezen me door naar het Audiologische Centrum Eindhoven (ACE) van Libra R&A. Tegen die tijd had ik een burn-out en fysieke uitvalsverschijnselen. Alles bij elkaar genomen was de koek op. Mijn hele leven had ik op mijn tenen gelopen, inmiddels had ik twee kleine kinderen, werk wat niet lekker liep en in mijn acceptatieproces van mijn slechthorendheid was ik vastgelopen."

Had je baat bij de behandeling?

"De behandeling bij het ACE voelde als een warme deken. Eindelijk iemand die mij zonder veel uitleg direct begreep. Een maatschappelijk werker die zich kon voorstellen hoe energievretend het dagelijks leven voor mij was. Zij sprak met mij, ondersteund met handgebaren, maakte oogcontact als ze iets zei, en gaf mij handvatten die ik nodig had om met mijn beperking om te leren gaan. Ook werd mijn man bij de behandeling betrokken en gaf ze ons allerlei tips om beter met elkaar te communiceren."

Kreeg je nog andere hulp?

"Ik was ook onder behandeling bij een psycholoog van de GGMD. GGMD staat voor Geestelijke Gezondheidszorg en Maatschappelijke Dienstverlening. Zij begeleiden mensen met een gehoorbeperking. Met hen heb ik verder gewerkt aan de acceptatie van en het omgaan met mijn gehoorprobleem evenals mijn energieverdeling over de dag. Ik heb van hen geleerd om me meer op mezelf te richten. Door mijn slechthorendheid was ik altijd vooral gericht op de buitenwereld om prikkels op te vangen en maar niets te missen."

Wat was de grootste omslag?

"In 2012 ben ik na mijn proces van acceptatie verder gegaan met een audioloog van Libra. Voorzichtig opperde zij om eens een BAHA te overwegen. Een BAHA is een schroef in de schedel met daarop een hoortoestel. Via de schedel geleidt het geluid naar beide slakkenhuizen. Zij liet mij via een testdiadeem ervaren hoe ik zou kunnen horen met een BAHA. Die dag vergeet ik nooit meer. Ik heb geschreeuwd van emotie en vreugde. Voor het eerst in mijn leven kon ik horen en zelfs telefoneren met mijn linkeroor! Ik wist direct 'dit is voor mij, dit ga ik nooit meer inleveren'."

Hoe gaat het nu?

"In 2013 is door een KNO-arts in het Helmondse Elkerliek ziekenhuis de schroef geplaatst. Twee maanden na de operatie kreeg ik het langverwachte hoortoestel. Mijn gehoor in een kistje. Ik was de koning te rijk. Het ACE heeft vervolgens de instellingen van het hoortoestel afgesteld op mijn behoeften, de fine-tuning. In het begin was het wel even wennen. Wat is er veel geluid om ons heen! Ook kwam ik erachter dat een hoortoestel 'slechts' een hulpmiddel is: alles horen wat anderen horen, lukt niet. Wanneer ik nu mijn BAHA af doe, hoor ik vrijwel niets meer. Mijn BAHA zou ik echt niet meer willen missen: ik hoor zóveel meer dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb geleerd van de maatschappelijk werker van ACE en GGMD-medewerkers. Vooral de erkenning en de herkenning van mijn behoeftes voelden als een warme deken."