Uiteindelijk belandt hij toch in het ziekenhuis en blijkt hij een herseninfarct te hebben. Ron krijgt meteen bloedverdunners, maar het infarct is te lang geleden en de gevolgen zijn daarom blijvend.

Moeilijk jaar

Ron vertelt: “Uiterlijk zie je niets aan mij, maar ik heb erg veel last van onzichtbare gevolgen van Niet-Aangeboren-Hersenletsel (NAH). Ik was magazijnbeheerder en deed mijn werk altijd met veel liefde. Na het infarct moest ik op mijn tenen lopen om hetzelfde niveau te halen. Alles kostte veel meer moeite. Ik was erg moe, mijn concentratie was slecht, mijn geheugen was minder en ik kon niet meer tegen drukte. Ook raakte ik snel overprikkeld. Mijn brein maakte overuren om alles te kunnen verwerken. Mijn omgeving had het moeilijk met mij, maar ik stak mijn kop in het zand en wilde er niet aan. Totdat mijn baas aan de bel trok en ik via de Arbodienst en mijn huisarts uiteindelijk bij Libra R&A kwam. Dat was begin 2020, net voor corona.”

Heel fijn

Ron: “Ik kwam in het neuroteam en ging revalideren in de NAH-groep. Daarnaast kreeg ik individuele therapie zoals fysiotherapie, ergotherapie, logopedie, cognitieve therapie en psychologie. Dat laatste had ik hard nodig. Sinds het infarct had ik last van angstaanvallen. Ik was bang om het nog een keer te krijgen. Hiervoor kreeg ik EMDR-therapie. Ook kreeg ik een aantal testen en onderzoeken. De uitslag van neuropsychologisch onderzoek was een erge dreun voor me.

Langzaamaan leerde ik mijn nieuwe zelf accepteren. Mijn ergotherapeut leerde me om mijn activiteiten in mijn dag te plannen, met voldoende rustpauzes. Van de cognitief therapeut leerde ik om technologie te gebruiken als geheugen. Mijn telefoon en smartwatch zijn me heilig.

Maar ik vond het vooral fijn om in de groep lotgenoten tegen te komen met dezelfde problemen. We wisselden ervaringen en tips uit en hadden veel steun aan elkaar. Het voelde bijna als familie.”

Libra Arbeidsexpertise

Ron: “Tijdens mijn revalidatieperiode is Libra Arbeidsexpertise ingeschakeld. Dit is een tak van Libra die werknemers en werkgevers begeleidt op de arbeidsmarkt. De jobcoach is op mijn werk gaan kijken naar mogelijkheden om het werk aan te passen. Dat was helaas niet mogelijk. Mijn werkgever had ook geen ander passend werk voor mij.

Daarna zijn we gaan kijken naar passend werk bij externe organisaties. Uiteindelijk is dat niet gelukt. De jobcoach is bij mij thuis gekomen en heeft samen met mij het gesprek gevoerd met de UWV-arts. Deze heeft mij afgekeurd voor werk en ik krijg nu een WIA-uitkering.”

Even slikken

Ron: “Ja en daar zit je dan, na bijna 40 jaar werken en een druk sociaal leven. Dat is niet alleen voor mijzelf moeilijk maar ook voor mijn vrouw en kinderen. Als ik iets wil gaan doen, moet ik daar goed over nadenken. Ik moet het inplannen en ook de afweging maken of ik het ervoor over heb. De consequentie is namelijk dat ik daarna meestal een paar dagen moet bijkomen.  

Via mijn jobcoach van Libra ben ik aan leuk vrijwilligerswerk gekomen. Tweemaal per week ga ik naar Vitalis en doe ik daar kleine klusjes voor bewoners, zoals een schilderijtje ophangen.

En financieel kunnen we het bolwerken, ook dankzij de goede baan van mijn vrouw. Want een WIA-uitkering is geen vetpot.

Ik ben blij dat ik bij Libra ben gekomen. Ik heb daar reuzeveel geleerd over mezelf. De steun die zij me hebben gegeven is onbetaalbaar.”