“Ik ben geboren in Polen. Tot mijn zevende heb ik daar in een kindertehuis doorgebracht en kwam op een wachtlijst voor adoptie in het buitenland te staan. Ik werd geadopteerd door een gezin in Tilburg. Daar ben ik opgegroeid.

Bijzondere tumor

Via vakantiewerk in een verzorgingshuis en na het volgen van wat cursussen kon ik aan de slag als voedingsassistente. Ik werkte op een revalidatie afdeling voor mensen met CVA. In 2010 vonden artsen een bijzondere tumor in mijn ruggenwervel. Ze hebben de tumor slechts voor een deel operatief kunnen verwijderen. Ik kreeg medicijnen (zware pijnstillers) mee naar huis en dat was het. Geen verdere hulp, niets. Ik heb een behandeltraject van een jaar gevolgd om te kijken of ik van de medicatie af kon komen. Dat is deels gelukt. Ik kreeg mijn leven weer een beetje terug, hoewel ik volledig werd afgekeurd. Mijn lichaam had natuurlijk een flinke klap te verwerken gehad en ik zag alles best negatief.

Tweede klap

Twee jaar geleden werd ik op een zondagochtend getroffen door een TIA. Links was ik helemaal verlamd en ik praatte verward. Ik werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Ik ben er goed vanaf gekomen, alleen het omgaan met veel prikkels blijft nog steeds lastig voor mij. Gelukkig ben ik een vechter, dat heb ik vroeger wel geleerd. Deze keer kwam ik voor revalidatie bij Libra terecht. Ik ging een traject in van 16 weken op locatie Leijpark en dat is een redding geweest. De intakegesprekken alleen al waren heel confronterend voor me. Het hele traject is een proces geworden van bewustwording en acceptatie. Ik heb moeten inzien dat ik conditioneel sterk achteruit was gegaan na die TIA en dat ik beperkt was in mijn dagelijks leven. Waar dingen eerder de gewoonste zaak van de wereld waren, waren ze nu een uitdaging. Het liefst wil je daarvoor weglopen, maar ik ben er vol voor gegaan. Het was een intensieve en leerzame tijd.

Aanstekelijk

Mijn gedrevenheid was blijkbaar aanstekelijk, zeker in de oefenzaal. Ik voelde mij één met de andere revalidanten. Iedere week maakten we er weer iets moois van en we spraken veel met elkaar. Het leven kan raar lopen en het kan zomaar anders worden, van het ene op het andere moment. Maar het leven is te mooi om zomaar op te geven. Dankzij het warme bad bij Libra en de fantastische behandelaars stroom ik over van dankbaarheid. En mentaal ben ik veel krachtiger geworden. Ook mijn omgeving merkt de positieve verandering in mij. En hoewel je het zelf moet doen, had ik het niet gekund zonder de hulp in mijn revalidatieproces.

Hoe verder?

Soms moet je even gewoon diep ademhalen, ontspannen en dingen loslaten. Focus op wat belangrijk is voor je en wie er toe doet in je leven. De rest komt vanzelf wel. Ik doe het gewoon stap voor stap. Twee maanden geleden heb ik de revalidatie afgerond. Nu is het aan mij om niet in mijn oude patroon terug te vallen, maar juist door te pakken. Ik ben intussen twee keer in de week aan het sporten. Ik wil ook het vrijwilligerswerk weer oppakken. Zo ben ik in Polen geweest en heb ik geholpen met de goederenhulp aan Oekraïne. Ik geef echt om mensen, dus dat helpt me vanzelf verder.”