De eerste CT-scan

Binnen een half uur lag ik in het nabijgelegen ETZ en was een CT-scan gemaakt. Hieruit bleek later dat ik neurologisch enige schade heb opgelopen, maar dat het cognitief bij mij gelukkig 100% in orde was. Wel is er een bloedpropje gevonden dat ze hebben kunnen wegspoelen. Mijn linker arm en hand functioneerden niet meer.

Warm nest

Na zo’n twee weken verblijf in het ziekenhuis ben ik klinisch opgenomen bij Libra R&A in Eindhoven. Daar heb ik bijna 12 weken gerevalideerd. Het voelde bij Libra als een warm nest: professioneel, gastvrij en meedenkend. Zo kwam ik met eigen vervoer bij de kliniek aan en werd ik door een medewerker met een rolstoel ontvangen en rondgeleid.

Tijdens het intakegesprek met de revalidatiearts en verpleegkundige werd echt geïnformeerd en gekeken naar ‘Wie is Thijs’, ‘Wat heeft hij nodig’ en ‘Wat kunnen we voor hem betekenen’. Ook kreeg ik de ruimte om zelf aan te geven hoe ik de behandelingen graag ingericht zou zien.

Persoonlijke aandacht

Er werd in overleg met mij een persoonlijk behandelprogramma gemaakt, waarbij ik dagelijks van 9 tot 15 uur verschillende therapieën volgde. De therapieën die ik volgde, waren intensief en op sommige momenten erg zwaar. Gelukkig werd daar goed op ingespeeld en kreeg ik op de juiste momenten rust of juist hulp om dóór te zetten. Dit voelden de behandelaren feilloos aan.

Er wordt óók aandacht aan je besteed als je die nodig hebt tijdens de tussen en rustmomenten. De vragen: “Hoe laat ga je naar bed, wat doe je in de tussentijd, wat gebruik je tussen die tijd”, werden regelmatig gesteld. Wanneer je wel eens wakker lag tijdens de langere nachten, kwamen de verzorgers aan je bed zitten en een praatje maken of kijken of ze je ergens mee kunnen helpen.

In het begin kreeg ik extra hulp van een vrijwilliger, die mij bracht en haalde naar logopedie, psychologie, ergo of naar de sportzaal. Na een tijdje had ik die hulp niet meer nodig, omdat ik zelf met een stok of een driepoot leerde lopen. Omdat mijn linkerarm en -hand niet meer functioneren tijdens het lopen of fietsen nog wel een sling voor de stabiliteit van mijn lichaam.

En nu

De deskundigen zeggen dat het met mijn linkerarm en hand niet meer goed gaat komen, maar ik wil over een jaar kijken en evalueren waar ik sta en wat ik wel of niet kan. Als mijn behandelaar zegt: ‘Met die hand komt het niet meer goed’, wil ik dat eerst zelf ervaren en pas dan echt aanvaarden.

De toekomst zie ik rooskleurig: ik heb nog een goede rechterhand en daarmee kan ik nog hartstikke veel, bijvoorbeeld met een e-bike, driewieler of met een aangepaste auto rijden.

Het is hier bij Libra echt een warm nest voor mij geweest, hier ben ik erg dankbaar voor. Ik ga echt met een lachend gezicht de deur uit.