Acceptatie geeft rust

Jan: “In de Communicatiecursus van Libra Audiologie heb ik geleerd om mijn ernstige slechthorendheid te accepteren. Tijdens de cursus kregen we (in de groep) uitleg van een logopediste over liplezen, mimiek en gebaren. Met haar oefenden we dit in de praktijk.”

Daarnaast kregen we adviezen hoe we in het dagelijks leven om kunnen gaan met onze ernstige slechthorendheid. Partners deden ook mee aan de cursus. Dat is heel belangrijk omdat je als slechthorende voor een deel afhankelijk bent geworden van je ‘goedhorende’ partner. Mijn partner leerde welk geluid ik nog wél ontvang. Dat is belangrijk voor het onderlinge begrip.”

Lotgenoten ontmoeten

Jan: “Het was ook fijn om lotgenoten te ontmoeten. Het onderling uitwisselen van praktische tips om het dagelijks leven gemakkelijker te maken deed me goed. Ik ben niet de enige met dit ongemak. Omdat mijn slechthorendheid geleidelijk aan is ontstaan, had ik natuurlijk zelf al veel stappen ontdekt en gezet, dus ging het in de groep vaak om herkenbaarheid. Dat is ook fijn.

Het liplezen gaat me niet zo makkelijk af. Het valt toch tegen. Monden van mensen zijn zo verschillend en iedereen praat op zijn eigen manier. Maar tussen mijn partner en mijzelf is het wel handig. Mijn partner weet door de cursus precies waarop te letten met liplezen.”

Nu verder …

Jan: “Ik pak alle lichtpuntjes aan, want ik vind het best moeilijk om slechthorend te zijn. Het is vooral een geestelijke strijd om mijn slechthorendheid en de gevolgen daarvan te accepteren. Ik kan niet zomaar als voorheen communiceren. Mijn mogelijkheden zijn beperkt tot mailen en whatsappen. Maar gelukkig kan ik dát nog wel en best wel goed zelfs (knipoog).”